De bus reis Hanoi
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Renee
31 Januari 2010 | Vietnam, Hanoi
Dames en heren, jongens en meisjes jaja het is weer zover. Bij deze weer een mooi busreis verhaal:
De HEL-bus naar Hanoi-city!!!!!!
Woensdag 28-01-2010 vertrek uit Vientiane 17u. Ik werd opgehaald door tuktuk tegelijk met 2 Franse jongens, Nick en Jack. We zouden worden opgehaald bij ons guesthouse om afgezet te worden bij het busstation voor de bus naar Hanoi Vietnam. Dit verliep , zoals ik wel al gewent was, anders dan verwacht. We moesten nog 3 andere mensen ophalen en belandde daarna op het busstation, inderdaad. Maar dit was het lokale busstation. Dus we stopten, en het geweldige aan de Laotianen is dat ze je NIETS maar dan ook echt NIETS vertellen, nergens zit logica in of een goed systeem. Wij zaten met z’n allen achter in die tuktuk te wachten tot ons iets werd gezegd, na een kwartier zei de chauffeur dat degene die naar Bankok reisde hier moest uitstappen voor zijn bus. Daarna gingen wij weer verder met onze reis naar het goede busstation, inmiddels reden we al voor de 2e x langs ons guesthouse….?! We stopten bij een of ander boekingsbureau,waar de chauffeur op straat wat eten kocht, rustig ging eten en een beetje kletsen met vrienden enzo enzo. En wij zaten achter in die tuktuk niet wetende wat we konden verwachten. Een half uur later stappen 4 mensen (waaronder ook Merel en Judith 2 meiden uit A’dam) in onze tuktuk die al die tijd binnen in het boekingsbureau hadden zitten wachten, waarop weet niemand! Eindelijk vertrokken we naar het goede busstation, daar aankomende stond een bijna volle bus, achterin alle toeristen en voorin de locals, te wachten om te vertrekken naar Hanoi. Jammer genoeg stapten Jack, Nick en ik als laatste in en waren er geen plaatsen meer vrij. Nu zou je normaal gezien toch denken dat er nog een andere bus vertrekt waar wij bij passen, ik bedoel daar betaal je toch voor en zeker als je weet dat je 24uur in zo’n bus zit. Dus ik zeg tegen zo’n klein jong kereltje dat er geen plaatsen meer zijn, hij kijkt en wijst naar het gangpad waar allemaal grote zakken met rijst lagen. Ik kijk en denk……. Nee dit meent die niet hij maakt een grapje. Dus nogmaals vraag ik, waar kan ik gaan zitten, wijst die weer naar die zakken! NO NO NO NOOOOOOOWAY I’m DOING THAT, I’VE PAID FOR A SEAT!!!! Nick en Jack beseffen het ook en beginnen toch ook wel een beetje pissed-of te raken. No it’s only for 5km, zegt het kereltje. OK, wij gaan zitten iedereen kijkt ons aan met medelijden in hun ogen. Nu kan de reis eindelijk echt beginnen.
Na ongeveer 5min. rijden stopt de bus en staan we weer een aantal minuten te wachten niet wetende waarop. Je gelooft het misschien niet maar eerlijk waar het gaat daar, zoooooo niet logisch voor ons als westersen. Daar gaan we weer, we rijden, inmiddels is het al 19.30u en de bus zou vertrekken om 18.30u. 5 kilometer gaan voorbij, 10 kilometer gaan voorbij, 30 kilometer gaan voorbij, na 3uur rijden hebben we eindelijk een stop. Snel naar de wc, he? Waar is de wc? Oh wacht daar is een hokje! Ik loop er naartoe, is er geen deur en zit er al iemand op! Was er maar 1 wc-hokje voor 3 volle bussen die er tegelijk stopten. Iedereen deed het in de stuiken en ja, dat ben ik nu ook wel gewent, dus ik ren voorbij het hokje en ga daar maar zitten. Het was ook een stop om even wat te eten, dus toen iedereen klaar was reden we weer verder, maar op dezelfde manier als voorheen. Er waren geen plaatsen vrijgekomen voor ons om te gaan zitten. Het werd maar later en later en ik werd toch wel moe, het voordeel voor Jack Nick en mij was dat we konden gaan liggen, dus dat deden we en eigenlijk lag dat best goed. Nu waren de rollen toch wel een beetje omgekeerd en werden we niet meer met medelijden aangekeken maar met jalousie. De stoelen stonden dicht op elkaar waardoor er weinig beenruimte was en je toch niet zo comfortabel zat. Zolang ik maar lekker slaap, haha.
Midden in de nacht om 1.30u werden we wakker gemaakt door het kereltje. Hij begon te schreeuwen en te doen, maar wij niet begrijpende waarom. Wilde die onze paspoorten, ik weet niet wat het is maar tijdens die lange busrit voelde ik mij soms net vee. Ze schreeuwden tegen ons, sloegen zelfs, duwen, liepen over ons heen, het was niet een goede laatste indruk die je kreeg van Laos. We stopten denkende voor een nieuwe plaspause, dus dat deden we. 15min. later werden we toch wel een beetje onrustig over waarom het zo lang duurde. Na het gevraagd te hebben werd het duidelijk, we hadden een stop van 4 uur lang omdat we dicht bij de grens zaten van Laos-Vietnam en het grenskantoor natuurlijk niet open was midden in de nacht. WAAAAAAAT!!!!!!?????? Waarom vertrekt zo’n bus dan niet ’s ochtends of ’s middags zodat die stop niet nodig is, maar ja dat is dan toch weer zo’n typisch Laotiaanse manier van organiseren. We waren wel gestopt bij een plek waar ze ook slaapkamers hadden, maar die waren natuurlijk al volgeboekt omdat er 3 bussen vol stonden te wachten op het openen van het grenskantoor. Toen zijn Judith, Merel, Jack, Nick en ik maar gaan kaarten. Na een uurtje hadden de meiden er genoeg van en zijn ze in de bus gaan slapen en Jack, Nick en ik bleven zitten kletsen en een biertje drinken je moet toch wat he. Om half 6 kwam er eindelijk beweging in de mensen en reden we weer verder. Rond half 7 arriveerden we bij de grens en dit was toch ook weer een verhaal apart. We moesten eerst vertrekken/uitschrijven uit Laos wat behoorlijk lang duurde omdat de mensen maar niet aan het werk gingen. Alle backpackers stonden netjes in een rij te wachten totdat we aan de beurt waren, daarentegen de Vietnamezen en Laotianen drongen voor en hadden eigenlijk geen fatsoen, maar toch was dit de manier van je paspoort inleveren en aan de beurt te komen. Weer schreeuwden en duwde ze ons om maar duidelijk te maken dat we hetzelfde moesten doen???!! 3 Kwartier later waren we eindelijk klaar en ik zei al tegen Merel en Judith we zijn nog niet klaar omdat we ook nog moeten “inchecken” in Vietnam! We stapten terug de bus in en werden er meteen weer uitgestuurd, we moesten lopend naar het Vietnamese kantoor, god weet waarom, het was een halve km lopen!! Inschrijven inchecken je backpack uit de bus halen en door de scan laten gaan, wat overgens niet gecontroleerd werd en weer wachten op de anderen voor vertrek.
Eindelijk konden we weer verder rijden en dan nu door Vietnam, goed teken we zaten dus op de helft. Helaas waren er nog geen mensen uitgestapt en moesten Jack, Nick en ik nog steeds op de rijstzakken slapen (wat was er toch gebeurd met die 5km??). Het landschap van Vietnam was gelukkig veel prettiger om doorheen te reizen dan laos. Het is eigenlijk heel vlak met hier en daar een berg (je raakt er toch behoorlijk aan gewend als je het iedere dag ziet). Veel mensen waren hier natuurlijk heel blij mee waardoor de kotszakjes konden worden opgeborgen. Pas om 12u stopten we om te ontbijten, ik begon al een beetje waanbeelden te zien van allemaal lekkere kippetjes zittende op de stoelen haha. Halverwegen Vietnam stapten er langzaam maar zeker mensen uit die netjes thuis werden afgezet.......???!! Dus op een gegeven moment mochten wij ook op de stoelen zitten, eigenlijk lag ik toch lekkerder op de rijst, haha het is ook nooit goed. Hoe de locals steeds thuis werden afgezet zo werden wij gedropt op een busstation ver buiten het centrum van de stad. Nu moesten we nog in het centrum zien te komen en een guesthouse vinden, maar dat was niet zo moeilijk. Net voordat we in de stad aankwamen stapte er een mevrouw in de bus die ons ging uitleggen wat we het besten konden doen om in het centrum te komen, eindelijk uitleg dachten we!!! Maar natuurlijk zat er wat achter, ze verkocht alleen maar een mooi praatje om iedereen in haar guesthous te krijgen, niets maar dan ook niets word hier zonder reden gedaan. Jack, Nick, Merel, Judith, ik en nog een paar anderen waagden het erop en gingen maar een kijkje nemen in haar guesthouse. En eigenlijk was dit ook een prima plek, maar ik wilde toch nog eerst een ander bekijken omdat ik daar een tip over gekregen had. Dus toen ik dat zei begon ze te vertellen dat ze meerde hotels had en dat diegene er een van haar was. Ze bracht mij, met mijn backpack op de rug en mijn dagrugzak op mijn buik, op de brommer naar het andere hotel. Ik nam een kijkje maar was dit was toch niet je-van-het, ze vroegen meer dan die anderen, dus liep ik maar weer terug. Kwam ik terug bij het eerste guesthouse waren alle kamers al volgeboekt!!!! Gelukkig sliepen Judith en Merel op een 3 pers. kamer en mocht ik bij hun slapen (ook nog goedkoper ook!!!) mijnreddende engelen! Eindelijk lekker douchen!!!!
De HEL-bus naar Hanoi-city!!!!!!
Woensdag 28-01-2010 vertrek uit Vientiane 17u. Ik werd opgehaald door tuktuk tegelijk met 2 Franse jongens, Nick en Jack. We zouden worden opgehaald bij ons guesthouse om afgezet te worden bij het busstation voor de bus naar Hanoi Vietnam. Dit verliep , zoals ik wel al gewent was, anders dan verwacht. We moesten nog 3 andere mensen ophalen en belandde daarna op het busstation, inderdaad. Maar dit was het lokale busstation. Dus we stopten, en het geweldige aan de Laotianen is dat ze je NIETS maar dan ook echt NIETS vertellen, nergens zit logica in of een goed systeem. Wij zaten met z’n allen achter in die tuktuk te wachten tot ons iets werd gezegd, na een kwartier zei de chauffeur dat degene die naar Bankok reisde hier moest uitstappen voor zijn bus. Daarna gingen wij weer verder met onze reis naar het goede busstation, inmiddels reden we al voor de 2e x langs ons guesthouse….?! We stopten bij een of ander boekingsbureau,waar de chauffeur op straat wat eten kocht, rustig ging eten en een beetje kletsen met vrienden enzo enzo. En wij zaten achter in die tuktuk niet wetende wat we konden verwachten. Een half uur later stappen 4 mensen (waaronder ook Merel en Judith 2 meiden uit A’dam) in onze tuktuk die al die tijd binnen in het boekingsbureau hadden zitten wachten, waarop weet niemand! Eindelijk vertrokken we naar het goede busstation, daar aankomende stond een bijna volle bus, achterin alle toeristen en voorin de locals, te wachten om te vertrekken naar Hanoi. Jammer genoeg stapten Jack, Nick en ik als laatste in en waren er geen plaatsen meer vrij. Nu zou je normaal gezien toch denken dat er nog een andere bus vertrekt waar wij bij passen, ik bedoel daar betaal je toch voor en zeker als je weet dat je 24uur in zo’n bus zit. Dus ik zeg tegen zo’n klein jong kereltje dat er geen plaatsen meer zijn, hij kijkt en wijst naar het gangpad waar allemaal grote zakken met rijst lagen. Ik kijk en denk……. Nee dit meent die niet hij maakt een grapje. Dus nogmaals vraag ik, waar kan ik gaan zitten, wijst die weer naar die zakken! NO NO NO NOOOOOOOWAY I’m DOING THAT, I’VE PAID FOR A SEAT!!!! Nick en Jack beseffen het ook en beginnen toch ook wel een beetje pissed-of te raken. No it’s only for 5km, zegt het kereltje. OK, wij gaan zitten iedereen kijkt ons aan met medelijden in hun ogen. Nu kan de reis eindelijk echt beginnen.
Na ongeveer 5min. rijden stopt de bus en staan we weer een aantal minuten te wachten niet wetende waarop. Je gelooft het misschien niet maar eerlijk waar het gaat daar, zoooooo niet logisch voor ons als westersen. Daar gaan we weer, we rijden, inmiddels is het al 19.30u en de bus zou vertrekken om 18.30u. 5 kilometer gaan voorbij, 10 kilometer gaan voorbij, 30 kilometer gaan voorbij, na 3uur rijden hebben we eindelijk een stop. Snel naar de wc, he? Waar is de wc? Oh wacht daar is een hokje! Ik loop er naartoe, is er geen deur en zit er al iemand op! Was er maar 1 wc-hokje voor 3 volle bussen die er tegelijk stopten. Iedereen deed het in de stuiken en ja, dat ben ik nu ook wel gewent, dus ik ren voorbij het hokje en ga daar maar zitten. Het was ook een stop om even wat te eten, dus toen iedereen klaar was reden we weer verder, maar op dezelfde manier als voorheen. Er waren geen plaatsen vrijgekomen voor ons om te gaan zitten. Het werd maar later en later en ik werd toch wel moe, het voordeel voor Jack Nick en mij was dat we konden gaan liggen, dus dat deden we en eigenlijk lag dat best goed. Nu waren de rollen toch wel een beetje omgekeerd en werden we niet meer met medelijden aangekeken maar met jalousie. De stoelen stonden dicht op elkaar waardoor er weinig beenruimte was en je toch niet zo comfortabel zat. Zolang ik maar lekker slaap, haha.
Midden in de nacht om 1.30u werden we wakker gemaakt door het kereltje. Hij begon te schreeuwen en te doen, maar wij niet begrijpende waarom. Wilde die onze paspoorten, ik weet niet wat het is maar tijdens die lange busrit voelde ik mij soms net vee. Ze schreeuwden tegen ons, sloegen zelfs, duwen, liepen over ons heen, het was niet een goede laatste indruk die je kreeg van Laos. We stopten denkende voor een nieuwe plaspause, dus dat deden we. 15min. later werden we toch wel een beetje onrustig over waarom het zo lang duurde. Na het gevraagd te hebben werd het duidelijk, we hadden een stop van 4 uur lang omdat we dicht bij de grens zaten van Laos-Vietnam en het grenskantoor natuurlijk niet open was midden in de nacht. WAAAAAAAT!!!!!!?????? Waarom vertrekt zo’n bus dan niet ’s ochtends of ’s middags zodat die stop niet nodig is, maar ja dat is dan toch weer zo’n typisch Laotiaanse manier van organiseren. We waren wel gestopt bij een plek waar ze ook slaapkamers hadden, maar die waren natuurlijk al volgeboekt omdat er 3 bussen vol stonden te wachten op het openen van het grenskantoor. Toen zijn Judith, Merel, Jack, Nick en ik maar gaan kaarten. Na een uurtje hadden de meiden er genoeg van en zijn ze in de bus gaan slapen en Jack, Nick en ik bleven zitten kletsen en een biertje drinken je moet toch wat he. Om half 6 kwam er eindelijk beweging in de mensen en reden we weer verder. Rond half 7 arriveerden we bij de grens en dit was toch ook weer een verhaal apart. We moesten eerst vertrekken/uitschrijven uit Laos wat behoorlijk lang duurde omdat de mensen maar niet aan het werk gingen. Alle backpackers stonden netjes in een rij te wachten totdat we aan de beurt waren, daarentegen de Vietnamezen en Laotianen drongen voor en hadden eigenlijk geen fatsoen, maar toch was dit de manier van je paspoort inleveren en aan de beurt te komen. Weer schreeuwden en duwde ze ons om maar duidelijk te maken dat we hetzelfde moesten doen???!! 3 Kwartier later waren we eindelijk klaar en ik zei al tegen Merel en Judith we zijn nog niet klaar omdat we ook nog moeten “inchecken” in Vietnam! We stapten terug de bus in en werden er meteen weer uitgestuurd, we moesten lopend naar het Vietnamese kantoor, god weet waarom, het was een halve km lopen!! Inschrijven inchecken je backpack uit de bus halen en door de scan laten gaan, wat overgens niet gecontroleerd werd en weer wachten op de anderen voor vertrek.
Eindelijk konden we weer verder rijden en dan nu door Vietnam, goed teken we zaten dus op de helft. Helaas waren er nog geen mensen uitgestapt en moesten Jack, Nick en ik nog steeds op de rijstzakken slapen (wat was er toch gebeurd met die 5km??). Het landschap van Vietnam was gelukkig veel prettiger om doorheen te reizen dan laos. Het is eigenlijk heel vlak met hier en daar een berg (je raakt er toch behoorlijk aan gewend als je het iedere dag ziet). Veel mensen waren hier natuurlijk heel blij mee waardoor de kotszakjes konden worden opgeborgen. Pas om 12u stopten we om te ontbijten, ik begon al een beetje waanbeelden te zien van allemaal lekkere kippetjes zittende op de stoelen haha. Halverwegen Vietnam stapten er langzaam maar zeker mensen uit die netjes thuis werden afgezet.......???!! Dus op een gegeven moment mochten wij ook op de stoelen zitten, eigenlijk lag ik toch lekkerder op de rijst, haha het is ook nooit goed. Hoe de locals steeds thuis werden afgezet zo werden wij gedropt op een busstation ver buiten het centrum van de stad. Nu moesten we nog in het centrum zien te komen en een guesthouse vinden, maar dat was niet zo moeilijk. Net voordat we in de stad aankwamen stapte er een mevrouw in de bus die ons ging uitleggen wat we het besten konden doen om in het centrum te komen, eindelijk uitleg dachten we!!! Maar natuurlijk zat er wat achter, ze verkocht alleen maar een mooi praatje om iedereen in haar guesthous te krijgen, niets maar dan ook niets word hier zonder reden gedaan. Jack, Nick, Merel, Judith, ik en nog een paar anderen waagden het erop en gingen maar een kijkje nemen in haar guesthouse. En eigenlijk was dit ook een prima plek, maar ik wilde toch nog eerst een ander bekijken omdat ik daar een tip over gekregen had. Dus toen ik dat zei begon ze te vertellen dat ze meerde hotels had en dat diegene er een van haar was. Ze bracht mij, met mijn backpack op de rug en mijn dagrugzak op mijn buik, op de brommer naar het andere hotel. Ik nam een kijkje maar was dit was toch niet je-van-het, ze vroegen meer dan die anderen, dus liep ik maar weer terug. Kwam ik terug bij het eerste guesthouse waren alle kamers al volgeboekt!!!! Gelukkig sliepen Judith en Merel op een 3 pers. kamer en mocht ik bij hun slapen (ook nog goedkoper ook!!!) mijnreddende engelen! Eindelijk lekker douchen!!!!
-
31 Januari 2010 - 11:18
Bren:
Hey mop,
zo super leuk om je even aan de telefoon te hebben!! Ik vanuit besneeuwd NL en jij daar met al je mooie verhalen!!
Dikke XX -
31 Januari 2010 - 11:32
Anita:
Haa,
Je bent er net de foto's op aan het zetten en het verslag ??? Suuperleuk weer. Ik ben heel benieuwd naar het verslag.....
Groetjes en veeeeeeeel plezier Anita -
31 Januari 2010 - 11:33
Anita:
Ohh ik zie dat je al een bootje hebt gekocht en een scooter !!!!
Gr. -
31 Januari 2010 - 11:37
Anita:
Hebben ze daar geen VOP's ???????????? ( voetgangersoversteekplaatsen......... Lijkt meer op een zelfmoordpoging !!!! Trouwens eet je wel goed !!!! -
31 Januari 2010 - 15:43
Pap:
Soms ben ik ook niet jaloers dat ik er niet ben.
Wat weer een verhaal, zo ga je straks wel alle luxe die je hier hebt extra waarderen.
Maar eerst nog een berg dingen meemaken daar, heel veel fun in vietnam en kijk uit voor de boefjes daar.
Trouwens een druk straatje daar met die oversteek ren voor je leven actie.
Gr XX pap -
31 Januari 2010 - 17:30
Floor:
Nou Renee, ik zal wel uit een ei komen. maar WAT EEN VERHAAL!!!! Ik was echt keihard gaan janken en wilde meteen naar huis. Je bent echt een bikkel, maarja wat kan je ook anders doen. Gelukkig heb je dan wat steun van die andere meiden en jongens, anders was het echt niet te doen. Je deelt dan toch als het ware zo'n situatie. Zo leuk je filmjes hahaha dat oversteken hihihihihi En dat klimrat, goed hoor! Ik ben zo trots op je dat je dit allemaal zo maar even doet. Zit serieus een paar keer per dag te kijken of er al een nieuw berichtje van je is. Ik krijg van jou die berichtjes automatisch, maar van steph niet. Moet dat even uitzoeken. Dikke knuffel lieverd! -
31 Januari 2010 - 18:37
Sarina :
Och meissie wat een avonturen!!! o je gaat zeker de luxe thuis weer waarderen hoor! een normaal toilet bed en douche!!! hihi...
Maar wel super hoor .. je doet het allemaal maar ... ben echt trots! kijk uit he met die vietnamezen ... ze zetten je alles voor... slang rat en hond! maar ach wat niet weet... hihi...
kijk weer uit naar het volgende verhaaltje! dikke kus vanuit een alweer! wit nederland!! ( doe een moord voor een beetje zon.. ben stikjaloers op je!) -
31 Januari 2010 - 19:38
Nilusha:
Haii, jezus wat erg zeg zo'n reis helemaal als het zo lang duurt! Wat zal je blij zijn geweest met het bed in je hotel na de rijstzakken hihi, zo blijf je tenminste de kleine dingen waarderen. Maar wel humor dat je de zakken uiteindelijk beter vond dan de stoelen in de bus. Maar christ wat vermoeiend zeg dat het niet goed geregeld wordt door die mensen. Veel plezier in Vietnam en geniet ervan!! Kus xxx......... p.s die Nick heeft beste en leuke kop zeg ;-) -
01 Februari 2010 - 07:29
Marianne:
Heey Renee,
Was me het reisje wel zeg! Weer een ervaring en avontuur rijker..Super
veel plezier in het mooie Vietnam..
Kijk uit naar je volgende avontuur..
Groetjes Marianne... -
01 Februari 2010 - 11:35
Tiny Wijnhoven:
Je begint al een echte inlandse te worden. Je aanpassen aan een situatie en er de humor van te zien. Smaakte die ijsjes ook?Hoe is de trekking op slippers geeindigt?Alle tenen nog heel.Je maakt wel wat mee zo.Geniet van je verhalen en wacht al op het volgende.Graag nog wat foto,s van oude mannetjes en vrouwtjes als dit lukt. groetjes vanuit een wit Maasbree waar de sneeuw maar blijft vallen.Tante Tiny. -
01 Februari 2010 - 19:42
Marjon:
Hey liefje,
Jeetje wat een verhaal... Niet misselijk geworden dit keer?
Dikke kus!!!!!!!!!! -
01 Februari 2010 - 19:42
Marjon:
Hey liefje,
Jeetje wat een verhaal... Niet misselijk geworden dit keer?
Dikke kus!!!!!!!!!! -
04 Februari 2010 - 13:08
Mat En Marie-louise:
Heey Renee,
Dacht dat wij een enigszins creatieve, actieve week achter de rug hadden op het eiland Lanzarote,vergeleken met jouw verhalen was onze week maar very softly. Jeetje wat een heerlijke verhalen om te lezen en klasse met je foto's en videos. Toppie!!!!! Geniet lekker verder en succes met Harley's spotten! (wij kijken wel even af en toe in de garage!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
